Fysiek en psychisch lijden
De onnatuurlijke leefomstandigheden in viskwekerijen veroorzaken ernstige gezondheidsproblemen. Door de overbevolking lijden de vissen aan chronische stress, wat hun immuunsysteem verzwakt en ze kwetsbaar maakt voor ziektes en parasieten zoals zeeluizen. Deze parasieten veroorzaken pijnlijke wonden, belemmeren de groei en verstoren de voeding van de vissen. Veel vissen raken ernstig gewond door infecties, schaafwonden of beschadigde kieuwen.
Zeeluizen en schadelijke behandelingen
Zeeluizen, die zich voeden met het bloed en de huid van zalmen, vormen een bijzonder probleem in de zalmkwekerijen. De visindustrie gebruikt behandelingen zoals het blootstellen van vissen aan extreem warm water of hoge druk om de parasieten te verwijderen. Deze methoden zijn niet alleen ineffectief, maar ook wreed; veel vissen sterven door deze "oplossingen". Daarnaast lijden reinigingsvissen, die worden ingezet om de luizenpopulatie te beheersen, onder slechte leefomstandigheden en agressieve interacties.
In intensieve kwekerijen kunnen zalmen hun natuurlijke gedrag niet vertonen. In het wild leggen ze enorme afstanden af om te paren, maar in kooien zwemmen ze doelloos rond, gevangen in een beperkte ruimte. Ze kunnen zich niet aanpassen aan veranderingen in hun omgeving, zoals schommelingen in zuurstofniveaus of temperatuur, wat hun lijden alleen maar vergroot.
Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat vissen pijn kunnen voelen. Studies van de universiteiten van Edinburgh (2003) en Liverpool (2019) bewijzen dat het pijnsysteem van vissen vergelijkbaar is met dat van zoogdieren. Vissen vertonen zelfs langdurige gedragsveranderingen na pijnlijke ervaringen, wat hun lijden onderstreept.
In veel kwekerijen worden zalmen gedood zonder verdoving, wat betekent dat ze volledig bij bewustzijn sterven. Zelfs wanneer methoden zoals elektrische verdoving of een slag op de kop worden toegepast, zijn deze niet altijd effectief, wat leidt tot onnodig lijden.
Ook de gevolgen voor het milieu zijn verwoestend. De afvalstoffen van viskwekerijen, zoals uitwerpselen en restvoer, vervuilen het water en de zeebodem. Dit leidt tot verlies van biodiversiteit en eutrofiëring, wat schadelijke algenbloei veroorzaakt. Bovendien zorgen de chemicaliën en antibiotica, die worden gebruikt om ziektes te bestrijden, voor vervuiling die niet alleen de directe omgeving schaadt, maar ook wilde vispopulaties bedreigt.
